فیبروم های رحمی
این مطلب به لحاظ علمی به تایید خانم دکتر راشین ضرغام متخصص زنان و فلوشیپ نازایی رسیده است.
علائم بیماری فیبروم (میوم رحم)
فیبروم (Uterine fibroids) یا همان میوم رحم، تومورهای خوش‌خیمی هستند که از رحم نشات می‌گیرند. فیبروم رحمی شایع‌ترین توده‌ی خوش‌خیم تشکیل‌شده در بدن زنان بالغ است.
این تومورها معمولا بین سنین ۱۶ تا ۵۰ (سنین باروری) رشد می کنند. در این سال ها مقدار استروژن بالاتر است. هنگامی که فیبروئید رشد می کند، می تواند تا بعد از یائسگی رشد کند. همانطور که سطح استروژن کاهش می یابد، فیبروئید کوچک می شود. داشتن اضافه وزن یا چاقی به طور قابل توجه این خطر را افزایش می دهد.
علائم بیماری فیبروم (میوم رحم)
خونریزی شدید و یا دردناک رحمی
پریودی سنگین و دردناک
کم خونی نتیجه پریودی سنگین
فشار یا درد لگنی
تکرر ادرار
مشکل در تخلیه مثانه
یبوست
پشت درد یا پا درد
ترشح مزمن واژینال
چهار نوع فیبروم و یا میوم وجود دارد:
- داخلی: در دیواره عضلانی رحم واقع شده است؛ این فیبروم ها شایع ترین نوع هستند.
- فیبروم های زیرسروزی: در خارج از دیوار رحم، در زیر لایه بافت اطراف آن قرار دارد. آنها می توانند به فیبروم ها متورم تبدیل شوند و می توانند بسیار بزرگ شوند.
- فیبروم های زیر مخاطی: این نوع می تواند به حفره رحم برسد و در عضله زیر پوشش دیوار رحم واقع شده است.
- فیبروم دهانه رحم: این تومورها در دهانه رحم قرار دارد.
در مورد بسیاری از افرادی که فیبروم رحمی بدون مشکل و نشانه دارند سیاست تحت نظر گرفتن فیبروم بهترین گزینه است.
بسیاری از فیبروم‌ها تمایل دارند که بعد از یائسگی کاهش اندازه داده و حتی ناپدید شوند. البته این در مورد تمامی آنها صدق نمی‌کند.
دارو‌ها:این دارو‌ها با کاهش سطح هورمون‌های زنانگی (استروژن و پروژسترون) سبب یک حالت یائسگی موقتی می‌شوند. در نتیجه پریود قطع می‌شود و فیبروم‌ها جمع می‌شوند و کم خونی فرد بهبود می‌یابد.
هیسترکتومی (عمل برداشت رحم): این عمل تنها راه حل دائمی برای فیبروم‌های رحمی است. اما باید در نظر داشت که این با این عمل توانائی بچه دار شدن فرد از بین می‌رود، لذا برای افرادی که دیگر مایل به باروری نیستند، گزینه خوبی محسوب می‌شود.
میومکتومی (عمل برداشت فقط فیبروم): این عمل عارضه‌اش از عمل برداشت رحم، کمتر است ولی احتمال عود (برگشت مجدد) فیبروم با آ ن وجود دارد. میومکتومی می‌تواند به روش های باز کردن شکم و لاپاراسکوپی انجام شود. عمل لاپاراسکوپی برای برداشت فیبروم‌های کوچک استفاده می‌شود.
میومکتومی هیستروسکوپیک: این روش یک گزینه مطرح برای برداشت فقط فیبروم‌های داخل رحم (زیر مخاطی) است. یک لوله باریک و بلند بنام هیستروسکوپ که در نوک آن یک دور بین تعبیه شده، تحت بی‌حسی موضعی یا بی‌هوشی عمومی وارد رحم می‌شود و با دید کامل، پزشک فیبروم را مشاهده کرده و برمی‌دارد. این روش فقط در وقتی که پزشک بسیار حاذق بوده و تکنیک این عمل را می‌داند، کاربرد دارد.
روش لخته سازی در شریان رحمی: دراین روش رادیولوژیست مجرب، با کمک تزریق موادی بسیار ریز پلی وینیل کلراید در عروق خون رسان رحم لخته ایجاد می‌کند. در نتیجه خون رسانی فیبروم دچار اختلال می‌شود و فیبروم جمع می‌شود. این روش جدید برای درمان فیبروم رحم بسیار موثر است. فواید این عمل شامل عدم وجود برش در دیواره شکم و کاهش مدت بهبودی پس از عمل است. عوارض آن شامل درد‌های پس از عمل (۷-۲ روز پس از عمل) و احتمال صدمه به ارگان های مجاور رحم ویا تخمدان‌ها وجود دارد. این روش برای افرادی که مایل به بچه دار شدن پس از عمل هستند، توصیه نمی‌شود.